Geometryczne abstrakcje w trzech kolorach: żółtym, niebieskim i czerwonym zapisały się w historii designu jako wyznacznik jednego z ciekawszych nurtów stylistycznych. Założony przez Theo van Doesburga i Pieta Mondriana ruch De Stijl, w tłumaczeniu z holenderskiego nie oznaczał nic więcej, niż sam „styl”. Jego osiągnięcia stanowią natomiast podwaliny samego Bauhausu.
Działające w latach 1917-1931 ugrupowanie skupiało artystów reprezentujący abstrakcyjny neoplastycyzm – zainicjowany przez Mondriana kierunek w sztuce. Artyści operowali liniami pionowymi i poziomymi, które nachodząc na siebie, dzieliły płaszczyznę na kwadraty i prostokąty. Stosowali trzy kolory podstawowe: czerwony, żółty i niebieski oraz tzw. nie-kolory: czerń, biel i mieszaninę tych dwóch barw, szarość. Próbując osiągnąć uniwersalną harmonię, stworzyli wizualny język, który składał się z najprostszych form geometrycznych, takich jak kwadraty, linie proste i prostokąty.
Dążąc do uporządkowania kompozycji i zniesienia zbędnej dekoracyjności w przestrzeni członkowie nurtu przenosili te zasady na architekturę, meble oraz elementy wyposażenia. Chętnie czerpali inspirację z awangardy początku XX wieku, tworząc projekty niezwykle przemyślane, lecz z założenia łatwe do przełożenia na seryjną produkcję. Była to również forma próby przywrócenia porządku i równowagi w codziennym życiu w odpowiedzi na wojenne zniszczenia. Przekaźnikiem tworzonych przez nich prac było czasopismo De Stijl pod redakcją Doesburga.
W 1924 roku konflikt Theo van Doesburga z Pietem Mondrianem dotyczący zasad neoplastycyzmu sprawił, że Mondrian odseparował się od działań ugrupowania. To właśnie wtedy Doesburg rozszerzył wpływ neoplastycyzmu na m.in. muzykę i literaturę w myśl Gesamtkunstwerku – totalnej współpracy wszystkich dziedzin sztuki w imię dążenia do osiągnięcia wspólnego celu. Śmierć Doesburga w 1931 roku uważa się za oficjalną datę rozpadu ugrupowania.
Do najbardziej znanych reprezentantów tego nurtu zaliczani są Georges Vantongerloo, Bart van der Leck, Vilmos Huszár, Gerrit Rietveld, Cornelis van Eesteren, Willem van Leusden, Jacobus Johannes Pieter Oud, Robert van 't Hoff oraz Jan Wils.
W Polsce współczesne nawiązania do De Stijl znajdziemy ją m.in. w projektach Katarzyny Jasyk czy Marka Cecuły.
Poznaj najciekawsze przykłady De Stijl
