W tym roku mija sto lat od napisania przez Le Corbusiera „W stronę architektury”. Z tej okazji przypominamy sylwetkę jej autora.
Le Corbusier, autor „W stronę architektury”, był dla architektury tym, czym Picasso był dla malarstwa: potężną i egocentryczną siłą twórczą, która na zawsze zmieniła jego dyscyplinę. Jego budowle wzbudzały podziw, czasem kult. Był również krytykowany jako mechanistyczny fanatyk, którego idee inspirowały nieludzkie wieżowce i betonowe dżungle.
Niemniej, „W stronę architektury” – to najbardziej wpływowa książka o projektowaniu budynków od czasów, gdy Witruwiusz napisał swoją „De Architectura” za panowania rzymskiego cesarza Augusta.
Estetyczne i intelektualne skutki popularności postulatów słynnego Szwajcara to rzeczywistość, w której wciąż żyjemy. W roku przypadającym na setną rocznicę publikacji słynnej książki, proponujemy kompendium wiedzy o Le Corbusierze oraz modernizmie.
Potwór czy wizjoner? Oceńcie sami!
„W stronę architektury”, wyd. Centrum Architektury
Opublikowana jako książka w 1923 roku, oparta częściowo na poprzednich artykułach architekta. Wykorzystując porywające kombinacje fotografii, rysunków i szkiców, książka przedstawia obrazy samochodów i samolotów obok Partenonu i katedry Notre Dame. Określa zasady projektowania zwane „pięcioma punktami architektury”, np. budynki powinny być wznoszone na smukłych filarach zwanych „pilotis”, aby ziemia mogła pod nimi nieprzerwanie przepływać. To z tej książki pochodzi najsłynniejsze stwierdzenie Le Corbusiera, że „dom jest maszyną do mieszkania”. Architekt postuluje tu nowe sposoby budowania miast, z 60-piętrowymi wieżowcami osadzonymi wśród rozległych ogrodów i boisk sportowych, obsługiwanych przez wielopasmowe autostrady, a także wielopiętrowymi blokami „willi-apartamentów”, w których każdy dom ma własny ogród. Le Corbusier zastosował swoje teorie w praktyce w szeregu prywatnych domów w Paryżu i okolicach, w tym Villi Savoye, ukończonej w 1931 r.
Spacer przez Notre Dame du Haut Ronchamp w jakości 4K
Archikona modernizmu w dziedzinie sakralnej, zaprojektowana w latach 50. przez Le Corbusiera, stała się przełomowym dziełem zarówno w twórczości artysty, jak i w całej architekturze XX wieku. Żelbet okazał się podstawowym budulcem nowych czasów, na nowo definiując słowo sacrum.
W tym kilkunastominutowym filmie zarejestrowanym w jakości 4K wraz z narratorem zwiedzamy wnętrze słynnego kościoła.
Oko w oko z Corbu
Unikalny materiał filmowy nakręcony przez BBC prezentujący reportaż z paryskiego mieszkania autora „W stronę architektury”.
Nicholas Fox Weber, Le Corbusier: A Life, 2008
Jedna z pierwszych biografii słynnego architekta. Nicholas Fox Weber pisze o Le Corbusierze, precyzyjnym, matematycznym, praktycznym artyście, którego idealizm – żywy, poetycki, obdarzony wyobraźnią; dyscyplina; i sensualizm znalazły odzwierciedlenie w jego kultowych projektach i pionierskich teoriach architektury i urbanistyki.
Wirtualne spacery po kultowych realizacjach Le Corbusiera
Sekcja Arts&Culture Google pozwala na oglądanie ikon architektonicznych papieża modernizmu z perspektywy street view. Widokom towarzyszą krótkie opisy. Do biblioteki widoków można wejść tutaj.
Jacque Tati, PlayTime, 1972
Mistrzowska satyra na życie, które planował dla współczesnego społeczeństwa Le Corbusier. Wspaniała choreografia Jacque’a Tati’ego, niemal niema komedia o zamieszaniu w dobie zaawansowanej technologii. Tati osadził uroczo staromodnego Monsieur Hulot wraz z mnóstwem innych zagubionych dusz do zaskakującego współczesnego Paryża. Z każdym centymetrem jego superszerokiej ramy wypełnionej zabawą i pomysłowością, PlayTime jest trwałym zapisem współczesnej epoki, która zbliża się do krawędzi zapomnienia.
