„Ta jednostka to pionowe miasto – ogród” – tak o swoim projekcie Unité d’Habitation w Marsylii mówił Le Corbusier.
Budowa tego budynku mieszkalnego rozpoczęła się w 1947 roku i trwała pięć lat. Ma on 137 m długości, 24 m szerokości i 56 m wysokości. Wielkość mieszkań opiera się na kryterium modulora – systemu proporcji, który „papież modernizmu” przedstawił w opublikowanej w 1951 roku pracy „Le Modulor”.
Podstawą tych obliczeń była postać człowieka mierzącego 183 cm, a z podniesioną ręką – 226 cm. To właśnie dzięki tej złotej proporcji wyciągniętymi w bok dłońmi można dotknąć ścian, a gdy się je wzniesie – sufitu.
Unité d’Habitation zostało zaprojektowane przez Le Corbusiera jako wertykalne miasto, które łączy w sobie mieszkania i rozmaite udogodnienia w przestrzeni wspólnej.
Pilotis, czyli antropomorficzne słupy z żelbetonu, które podnoszą wysokość budynku, w połączeniu z wolną fasadą zapewniają dużą ilość światła dziennego w mieszkaniach, w większości dwupoziomowych, przecinających się ze wschodu na zachód.
Innowacja polegająca na uniesieniu budynku ponad ziemię wniosła wrażenie przestrzenności oraz umożliwiła cyrkulację powietrza i wprowadzenie zieleni w bezpośrednie otoczenie.
Le Corbusier zastosował w przestrzeniach mieszkalnych koncepcję swobodnego planu. Wewnętrzne ściany nie były nośne, co umożliwiało mieszkańcom aranżację według własnych upodobań. Oznaczało to odejście od sztywnych układów pomieszczeń na rzecz dostosowywania przestrzeni życiowej do zmieniających się potrzeb.
Unité d’Habitation stanowi hołd dla ideałów modernizmu i dążenia do efektywnego wspólnotowego życia. Ta ikoniczna struktura przekracza granice zwykłej innowacji architektonicznej, jest śmiałym manifestem przyszłości miejskiego osadnictwa.
Unité d’Habitation jest nadal użytkowane. Można tam obejrzeć mieszkanie pokazowe z oryginalnymi meblami projektu Pierre’a Guariche’a. Całość przenosi nas w atmosferę lat 60. ubiegłego wieku. Projekt ten został powtórzony przez Le Corbusiera poza Marsylią w czterech innych budynkach o takiej samej nazwie i bardzo podobnej konstrukcji.
Jednostki mieszkaniowe wybudowano również w Nantes-Rezé (1955), Berlinie-Westendzie (1957), Briey (1960) oraz Firminy (1967).
„DA Icons”, a w nim arcydzieła wnętrz i architektury!
Tekst ukazał się w jubileuszowym wydaniu specjalnym „DA Icons”, w którym przedstawiamy arcydzieła architektury europejskiej XX wieku. Nie jest to typowy przewodnik, a raczej wybór kulturowych inspiracji – idealnych na wakacje czy weekendowy wypad. Więcej o tym wydaniu przeczytacie tutaj, a zamówić możecie go w naszym sklepie: tutaj.
