W Skopje, na elewacji Planetarium przy Młodzieżowym Centrum Kultury, powstała monumentalna mozaika autorstwa Przemysława Blejzyka, znanego jako Sainer – polskiego artysty streetartowego młodego pokolenia.
Kompozycja harmonoise26042025 składa się z ponad 104 tysięcy elementów. Powstała w maju 2025 roku w ramach programu kulturalnego polskiej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej, a jej kuratorem był Cezary Hunkiewicz z warszawskiej BD Gallery. Dzieło powstało we współpracy z pracownią Trufle Mozaiki.
Artysta, choć znany ze spektakularnych interwencji w przestrzeni miejskiej oraz doskonałych wystaw indywidualnych, coraz częściej eksploruje język uproszczonych form. W jego nowszych pracach dominują struktury oparte na pikselizacji, która stanowi rodzaj poszukiwań i formalnego eksperymentu – powrotu do podstawowych składników obrazu. Mozaika w Skopje jest naturalną kontynuacją tych eksploracji.
Stolica Macedonii, Skopje, została wybrana nieprzypadkowo. Po trzęsieniu ziemi w 1963 roku miasto odbudowywano z udziałem polskich architektów, którzy współtworzyli jego nową tożsamość urbanistyczną.
Mozaika Sainera wpisuje się w ten kontekst jako współczesna interwencja, która nie popada w dekoracyjność, ale świadomie nawiązuje do tradycji sztuki użytkowej w przestrzeni publicznej. To także przykład, jak współczesny artysta może prowadzić dialog z architekturą powojennego modernizmu, zachowując równowagę między spojrzeniem w przeszłość a otwarciem na przyszłość.
Sainer. Twórca i jego dzieło
Sainer (Przemysław Blejzyk) urodził się w 1988 roku w Łodzi. Uznanie zdobył jeszcze przed ukończeniem studiów na łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych. Wspólnie z Mateuszem Gapskim „Bezt” tworzył duet Etam Cru, realizując kilkadziesiąt murali na świecie. Jego wielkoformatowe prace, inspirowane komiksem, ilustracją, anime i malarstwem klasycznym, zyskały popularność w nurcie realizmu magicznego.
Od 2016 roku artysta koncentruje się na pejzażach i relacjach między formą a kolorem, czerpiąc z tradycji polskich kolorystów i mistrzów pejzażu. Twórczo łączy różne języki formalne, eksperymentuje z kolorem i bada związki między malarstwem a muzyką.
